|
Κ Ο Σ Μ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ
Απ' το μακρύτερο ταξίδι μου γυρνώντας, τώρα
πια το γνωρίζω, από ταξίδια ιδέα δεν έχω.
Δέσμιος μες στο αεροπλάνο, για ώρες πολλές ακίνητος,
κάτω μου σύννεφα πλατιά όμοια μ' ερήμους,
έρημοι όμοιες με πελάγη, και πελάγη
όμοια με την άσπρη δίνη που αισθάνεσαι όταν
από τη νάρκωση ξυπνάς, τώρα καταλαβαίνω
τι σημαίνει σε άλλα μήκη γεωγραφικά να τριγυρνάς.
Απ' το κορμί σου χρόνος λείπει, από τα μάτια σου η γαλήνη.
Η λέξη η σωστή χάνει τον τόπο της. Ζάλη σε πιάνει
αλλάζοντας το πέρα με το εδώ
μες σε θρησκείες πολλές, ποικίλες γλώσσες.
Παντού είναι τα χωράφια το ίδιο γκρίζα και στα νοσοκομεία
οι θάλαμοι το ίδιο φωτεινοί. Γιατί εδώ, στους Διερχόμενους,
όπου ο χρόνος ο κενός τρώει την συνείδηση,
βγαίνει αλήθεια αυτό που λεν στα μπαρ της Ατλαντίδας.
Πως τα ταξίδια είναι πρόγευση απ' την Κόλαση.
[ 22. 12. 2008 ] |
