|
|
|
Συνέντευξη στην Όλγα Σελλά |
500 ΛΕΞΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗ
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Είναι τόσα πια τα στοιβαγμένα εδώ κι εκεί, που στη θέα τους και μόνο αισθάνομαι τύψεις. Ο Τέλλος Άγρας έχει γράψει γι’ αυτού του είδους τον ίλιγγο. Ας μνημονεύσω λοιπόν εδώ κάτι δικό του που με συντροφεύει εσχάτως, τον πρώτο τόμο των «Ποιημάτων» του που βγήκαν πρόσφατα στο ΜΙΕΤ.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Μήπως δεν συζούμε, δεν συμβιώνουμε ήδη με τα πρόσωπα των αναγνωσμάτων μας; Τι περισσότερο, ουσιαστικότερο να ζητήσει κανείς;
Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Με τον Ονορέ ντε Μπαλζάκ και με τους ήρωές του, τον Καίσαρα Μπιροττώ και τον βαρώνο Νυσενζέν. Ξεσκολισμένοι χρεοκόποι σαν αυτούς θα ’χαν πολλά να μας πουν τέτοιες μέρες.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Δεν μ’ εξοργίζουν τα βιβλία τα ίδια. Ίσως ο ντόρος που ξεσηκώνουν ενίοτε. Αν και αυτόν ακόμη τον βρίσκω κάποτε διδακτικό. Αντιπαραβάλλοντας τον «Παγκόσμιο μινώταυρο» του Βαρουφάκη με το «Αόρατο ρήγμα» του Δοξιάδη λ.χ., καταλαβαίνει κανείς καλά γιατί υπουργός μας των οικονομικών έγινε ο πρώτος, κι όχι ο δεύτερος…
Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
Τα «Γράμματα» του Ιωάννη Συκουτρή στις μαθήτριές του – σπάνιο άνθος λεπταισθησίας και τρυφερότητας, εμβρίθειας και στοργής. Απομεινάρι ίσως εκείνης της άλλης, καλύτερης, Ελλάδας που εξανεμίσαμε.
[Εχετε φβ, τουίτερ; Πώς κρίνετε αυτόν τον σύγχρονο τρόπο επικοινωνίας;
Ναι. Όπως και μπλογκ από δεκαπενταετίας. Ως μεταβιώσεις του συγγραφικού ημερολογίου, ως βολικά δοκιμαστήρια μορφών και ιδεών όλα αυτά μού έχουν φανεί πολύτιμα. Κάμποσα από τα βιβλία μου τα πρωτοδημοσίευσα κατά δόσεις εκεί.]
Ποίηση, μετάφραση, δοκίμιο, επιμέλεια, κριτική. Τι θεωρείτε ως κύρια ιδιότητά σας, μια που καταπιάνεστε με όλα;
Αν δεν την είχαμε καταντήσει δραστηριότητα τόσο αγοραφοβική, θα απαντούσα ανενδοίαστα: η ποίηση. Ποιος ξέρει, ίσως κάποτε ξαναγίνει τέχνη για τους πολλούς. Στις μέρες μας όμως, μ’ ένα πεζό, ένα δοκίμιο, ένα άρθρο πας μακρύτερα. Κι αν θες στ’ αλήθεια να σε διαβάζουν, αυτό δύσκολα το αγνοείς.
Έχετε υπογράψει κείμενα που έχουν εγείρει μεγάλες αντιπαραθέσεις. Πόσο σας ενοχλούν ή σας επηρεάζουν;
Όταν προβάλλεις απόψεις τόσο αντίθετες προς τις κρατούσες δεν μπορείς να περιμένεις χειροφιλήματα, ούτε ρεβεράντζες. Η έριδα, η πολεμική είναι υπόθεση ζωτική για την πνευματική μας ζωή. Θα ευχόμουν μόνο η αντιπαράθεση να αφορά την ουσία κι όχι να ξεθυμαίνει –ως είθισται– σε κλωτσοπατινάδες.
[Είστε ιδιαίτερα παραγωγικός. Πόση ικανοποίηση αντλείτε από τη γραφή, κάθε μορφής;
Α, μόνο στο ξεκίνημα το γράψιμο είναι καθαρή χαρά! Με τα χρόνια γίνεται έξη, δευτέρα φύσις δηλαδή – δύσκολο να διακρίνεις τα όρια μεταξύ μονομανίας και απόλαυσης. Εύχεσαι μόνο αυτή την τελευταία να τη συμμερίζεται και ο αναγνώστης.]
Γιατί γράψατε ένα «Γράμμα στον Οδυσσέα Ελύτη»;
Μ’ απασχολούσαν καιρό κάποια ερωτήματα. Τι διαρκεί περισσότερο, το κάλλος ή η ασχήμια; Τι μας σημαδεύει πιο ανεξίτηλα, η έκσταση ή η αηδία; Το «Γράμμα» είναι μια απόπειρα να μιλήσω για το Απεχθές και το Αρνητικό που μας περιβάλλει και ζει μέσα μας, διαλεγόμενος νοερά μ’ εκείνον τον Πρόγονο που εξέφρασε όσο κανείς το αντίθετό τους – την ευδαιμονία εμπρός στο θαύμα του κόσμου.
εφ. Καθημερινή, Κυριακή, 23.3.2015
Οι εντός [ ] ερωταπαντήσεις περικόπηκαν στην τελική δημοσίευση
[ 5. 10. 2015 ] |
|
|
|
|
