Ε ΚΑΙ ;
Οι σύντροφοί του οι άξιοι στο σχολείο
πίστευαν πως θα γίνει ξακουστός·
το ίδιο κι εκείνος – πάνω στο βιβλίο
ώς τα τριάντα του έζησε σκυφτός.
"Ε και;" του Πλάτωνα έκανε η σκιά. "Ε και;"
Όλα όσα έγραψε διαβάστηκαν πολύ,
μετά από χρόνια απέκτησε λεφτά
που ήταν για τις ανάγκες του αρκετά
και φίλους που ήτανε φίλοι σωστοί.
"Ε και;" του Πλάτωνα έκανε η σκιά. "Ε και;"
Απ' τα όνειρά του χάρηκε καρπούς –
γυναίκα, ένα παλιό σπιτάκι, δυο παιδιά,
είχε στον κήπο του λουλούδια, οπωρικά,
γύρω του μάζευε ποιητές, σοφούς.
"Ε και;" του Πλάτωνα έκανε η σκιά. "Ε και;"
"Το έργο μου", σκεφτόταν στα γεράματα,
"νά το, όπως τό 'χα από παιδί σχεδιάσει·
ας λεν, δεν χάθηκα σ' ανούσια πράγματα,
σε κάτι τέλειο εγώ έχω φτάσει".
Μα ακούστηκε πιο δυνατά η σκιά: "Ε και;"
WHAT THEN ?
His chosen comrades thought at school
He must grow a famous man;
He thought the same and lived by rule,
All his twenties crammed with toil;
"What then?" sang Plato's ghost. "What then?"
Everything he wrote was read,
After certain years he won
Sufficient money for his need,
Friends that have been friends indeed;
"What then?" sang Plato's ghost. "What then?"
All his happier dreams came true —
A small old house, wife, daughter, son,
Grounds where plum and cabbage grew,
poets and Wits about him drew;
"What then?" sang Plato's ghost. "What then?"
"The work is done," grown old he thought,
"According to my boyish plan;
Let the fools rage, I swerved in naught,
Something to perfection brought";
But louder sang that ghost, "What then?"
[ 17. 7. 2013 ] |
