|
| Μεταγραφές |
Φίλιπ Λάρκιν |
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Ο Philip Arthur Larkin (1922-1985) είναι αναντίρρητα ο δημοφιλέστερος Άγγλος ποιητής του Μεταπολέμου. Εκτός από στίχους, έγραψε μυθιστορήματα, δοκίμια και κείμενα για την τζαζ. Δεινός τεχνίτης της γλώσσας και της παραδοσιακής προσωδίας, επέκρινε την άχαρη και στρυφνή ποίηση του μοντερνισμού. Εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος και διετέλεσε poeta laureatus, ποιητής δαφνηφόρος του Βρετανικού Στέμματος. Το έργο του κινείται στο κλίμα του υπαρξιακού σαρκασμού, ενός βαθύτατα μηδενιστικού πεσσιμισμού, καρυκευμένου ωστόσο από το λοξό εγγλέζικο χιούμορ.
~ . ~
ANNUS MIRABILIS
Τι εστί στην πράξη σαρκική ομιλία τό ’μαθα εγώ (μάλλον αργά) το ’63 – η «Τσάττερλυ» είχε μόλις τότε επιτραπεί και οι Μπητλς ετοίμαζαν το πρώτο τους LP.
Ώς τότε όλα αυτά είχαν κανόνα: για να σου κάτσει ήθελε αρραβώνα. Απ’ τα δεκάξι άρχιζε αυτή η ντροπή και μόλυνε σιγά σιγά το καθετί.
Αλλά εκεί πάνω κόπηκε ο καυγάς μαχαίρι. Γίναμε ίσοι σ’ όλα μας, τέλειοι εταίροι. Και η ζωή; Ένα κόλπο γκρόσσο, σωστό λαχείο που πληρώνει όσο όσο.
Ποτέ δεν έζησα πληρέστερη ευτυχία απ’ όσο (έστω αργά) το ’63 – η «Τσάττερλυ» είχε μόλις τότε επιτραπεί και οι Μπητλς ετοίμαζαν το πρώτο τους LP.
~ . ~
ΕΡΩΣ
Το ζόρικο στα ερωτικά: ο ρόλος του εγωισταρά. Μόνο ένας γάιδαρος σωστός σκάζει τον άλλο ανελλιπώς και ούτε που τον μέλλει. Ταίρι; Ψοφίμι θέλει.
Ακούς «τι ανιδιοτέλεια!» Πως είναι τάχα τέλεια τον άλλο αν έχεις για θεό κι εσύ του μένεις πάντα υπό. Μα είναι δικιά μου αυτή η ζωή όσο κι η Γη είναι στρογγυλή.
Κι όμως, γι’ αγάπες οι πολλοί ψοφάν – κι οι λύκοι κι οι αμνοί. Κι έχουν για κακομοίρη πάντοτε τον μονήρη που αρνείται ν’ αποκτηνωθεί. Μα ας πάει αυτός να πηδηχτεί.
~ . ~
ΤΟ ΠΡΩΤΟ…
Το πρώτο που κατάλαβα σ’ αυτή την πλάση: ο χρόνος είναι η ηχώ του τσεκουριού στα δάση.
~ . ~
ΕΔΩ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΙΗΣΗ
Ναι, ο μπαμπάκας κι η μαμάκα σε γαμούν. Όχι οι καημένοι ότι το θέλουνε, αλλά… Κάθε τους λάθος στην καμπούρα σου κρεμούν και κάνουν κι έξτρα, για την πάρτη σου ειδικά.
Μα τους γαμήσανε κι αυτούς έναν καιρό άλλοι βλαμμένοι με παπιόν ρετρό ή μπιζού, που όταν δεν κάναν μεταξύ τους τον καλό στρίβαν ο ένας το καρύδι του αλλουνού.
Η δυστυχία είναι βάκιλλος σωστός, κολλάει μέσω της γαμήλιας τελετής. Άνοιξ’ τα μάτια σου και δείξου πονηρός, παιδιά δικά σου ούτε στιγμή να μη σκεφτείς!
[ 25. 6. 2013 ] |
|
|