ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 
9η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Μίσος, μαύρα δόντια, λειψός
βολβός ματιού, σχάση φωτός, χλόη χλωρή, λερά
φτερά. Άγγελος άρρωστος, τυφλός.
Αugust 9th
ΑΥΤΗ 'ΝΑΙ Η ΜΕΡΑ
Αυτή 'ναι η μέρα που περίμενες
που θα αρχίσεις επιτέλους να ζεις,
που θ' ανοίξει η πόρτα επιτέλους να βγεις
Αυτό είναι το τι και το γιατί, το ακόμα,
όλα όσα φύλαγες τόσο καιρό να δώσεις.
Αυτή 'ναι η μέρα που περίμενες
για να κάτσεις ξανά στο γραφείο για ώρες
για να νιώσεις και πάλι τι σημαίνει δουλειά,
για ν' ανοίξει επιτέλους η πόρτα να βγεις
σ' όλα όσα σου μέλλονται, σ' όλ' αυτά που μπορείς.
Αυτή 'ναι η μέρα που απ' το κελί σου θα βγεις
και πάλι να ζήσεις. Αυτή 'ναι η μέρα που περίμενες
το αύριο εκείνο που ανέβαλες χθες.
Το αγαπώ, μου φαίνεται, ριμάρει κάπως με το δίνω.
Ήρθε η ώρα επιτέλους κι ανοίγεις την πόρτα
σ' αυτά που το τώρα μπορεί να σου δώσει,
στον πυρήνα του τώρα, στη στιγμή της ζωής.
Αυτή 'ναι η μέρα που κι εγώ περίμενα τόσο,
που θ' ανοίξει επιτέλους η πόρτα να βγεις.
Today
ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΣΑΝ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ
Η αδερφή μου λέει πως ήταν ένα βράδυ σαν τ' άλλα, όμως υπάρχουν τέτοια αλήθεια; Μόλις πήρε να γέρνει ο ήλιος, τα πράγματα άλλαξαν. Εσύ κι εκείνη στο δωμάτιό σας – ο λαδής καναπές, τρόπαια αθλητικά, η νέα έγχρωμη τιβί, κάδρα του Κέννεντυ, του Λούθερ Κιγκ πάντοτε ανάποδα στον τοίχο, η γυάλινη πόρτα, βήματα οικεία στην πίσω αυλή. Καθόσουν στη γωνιά, μ' ένα τόνο στη φωνή σαν να ρωτάς αν έχουν μείνει άλλα χοτ-ντογκ ή σαν να λες έλα λοιπόν να φτιαχτούμε. Εκείνη είπε πως γύρισες μονάχα και την κοίταξες και είπες, «Έλα λοιπόν να τον ξεκάνουμε, έλα να τον ξεκάνουμε τον γέρο».
An ordinary evening
ΚΟΜΜΑΤΙΑ
Νομίζω μέσα μου έχουν όλα σπάσει. Η κόκκινη στιλπνή κεραμική καρδιά κομμάτια πια στο πάτωμα, το φως της, που ηλέκτριζε πιο πριν, τώρα πια λάμπει σταθερά στο σκοτάδι. Απ' το παράθυρο κοιτώ τις ψυχές του πατέρα και της μάνας μου τυλιγμένες σ' ένα μαύρο σάλι να γλιστρούν στον ποταμό, σ' αλλόκοτα νερά, με βάρκες παράξενες. Χωρίς καρδιά, χωρίς συκώτι, με πόδια δίχως πέλματα, πνεύματα πια. Εγώ είμαι εδώ, στο τώρα, στιλπνή, σπασμένη και φλεγόμενη, γεμάτη τρύπες. Να σφύζω επιτέλους, φως, ζωή, φωτιά. Κομμάτια πια.
Broken
Sapphire
(Ramona Lofton)
[ 9. 2. 2010 ] |
