|
|
|
Φίλιπ Λάρκιν |
ΑΚΟΜΗ ΖΩΝΤΑΝΟΣ
Ζωή θα πει συνήθεια, έξη μηχανική —
η αυτοσυντήρηση είναι ο μόνος της σκοπός.
Με απώλεια ισοδυναμεί ή πτώση αργή.
Κάθε φορά κι αλλιώς.
Χάνεις σε δύναμη, σ' ενέργεια, σε μαλλιά —
σε κάθε γήπεδο ή ταμπλώ. Κι αν ήταν ποκεράκι
θα 'κανες λίγη υπομονή ν' αλλάξει η μοιρασιά.
Μα έλα που παίζεις σκάκι.
Άπαξ και βάλεις το μυαλό σου να δουλέψει
τα βλέπεις εύκολα όλ' αυτά: σαν φώτα στο καντράν.
Κάθε τι αντίθετο, για σένα, ή ξένη σκέψη
ούτε που υπάρχει καν.
Και τ' όφελος; θα πείς. Μόνο ότι συν τω χρόνω
τον ίσκιο σου αρχινάς κάπως και ξεφοβάσαι,
το φέρσιμό σου ότι κρατάς στον ίσιο δρόμο.
Μα αν θες τελείως να 'σαι
ειλικρινής, όταν θα πέσεις πια του θανατά
κι αυτή σου η ικανοποίηση θα πάει στράφι.
Βλέπεις, το μάθημα ήτανε για έναν μοναχά.
Κι αυτός τώρα μας γράφει.
 Πρώτη δημοσίευση:
– ΤΕΦΛΟΝ, τχ. 1, Άνοιξη-Καλοκαίρι 2009
Βλ. ακόμη:
– ΦΙΛΙΠ ΛΑΡΚΙΝ, Εκκλησιασμός
– ΦΙΛΙΠ ΛΑΡΚΙΝ, Εωθινό
– ΦΙΛΙΠ ΛΑΡΚΙΝ, Ακόμη ζωντανός
[ 4. 6. 2009 ] |
|
|
|
|
