|
ΣΤΗΝ ΑΝΝΑ ΤΗ ΛΟΥΛΟΥΔΙΝΗ
Ω ΕΣΥ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ και των 27 μου αισθήσεων, Σου αγαπώ!
Εσύ Εσού Εσένα Εσέ, ημείς υμάς και ημάς υμείς,– – – – εμείς;
Αλλά τι λέω τώρα, αυτά είν' όλως διόλου άσχετα!
Ποια είσαι, απροσμέτρητο τσουλί;
Μην είσαι… είσαι στ' αλήθεια αυτή;
Ο κόσμος λέει ότι είσαι μία εσύ…
Άσ' τους να λένε, άσ' τους να πουν,
πού παν τα τέσσερα δεν ξέρουν να σου πουν.
Φορείς το καπελάκι Σου στα πόδια, και με τας χείρας
πορπατείς, πάνω στας χείρας πηαίνεις.
Γεια και χαρά Σου, εμπρός Σου φτάνω, χαιρετώ!
Τα κόκκινα τα ρούχα Σου τ' ασπροπριονισμένα,
κόκκινα τ' αγαπώ, Άννα Ανθηρή, κόκκινη σου αγαπώ και Σου!
Εσύ, Εσού, Εσένα, Εσέ, ημείς υμάς και ημάς υμείς,– – – – εμείς;
Αλλά τι λέω τώρα, αυτά είναι κάρβουνα αναμμένα, παγερά!
Άννα Λουλούδινη, Άννα μου κόκκινη Ανθηρή, τι λέει ο κόσμος!
Γρίφος (ο ευρών αμειφθήσεται):
Η Άννα η Ανθηρή διαθέτει ένα πουλί.
Η Άννα η Ανθηρή είναι κόκκινη.
Τι χρώμα έχει το πουλί.
Κυανό είν' το χρώμα των μαλλιών Σου των κίτρινων,
κόκκινο το χρώμα του πουλιού Σου του πράσινου.
Εσύ, κορίτσι απλό στο τσίτι το καθημερνό.
Εσύ, ζωάκι πράσινο κι αγαπητό, Σου αγαπώ!
Εσύ, Εσού, Εσένα Εσέ, ημείς υμάς και ημάς υμείς,– – – – εμείς;
Αλλά τι λέω τώρα, αυτά είναι η μαγιά της κάψας μοναχά!
Άννα Λουλούδινη, Άννα, Α – – – – Ν – – – – Ν – – – – Α!
Στη γλώσσα μου σταλάζω τ' όνομά Σου,
Το όνομά Σου στάζει σαν μαλακό ξίγγι βοδιού.
Το ξέρεις τάχατε, Άννα, άραγε το 'χεις κατά νου
ότι κι ανάποδα μπορείς να διαβαστείς;
Ότι Εσύ, ω Εσύ, η αγλαοτέρα πάντων,
είσαι από πίσω όπως κι από μπρός:
Α – – – – – – Ν – – – – – – Ν – – – – – – Α.
Τη ράχη μου χαϊδεύοντας, ξίγγι σταλάζει βοδινό.
Άννα Λουλούδινη, Άννα Ανθηρή.
Ζωάκι Εσύ σταλακτιστό,
Σου – – – – – – – αγαπώ!
 Βλ. ακόμη :
— ΚΟΥΡΤ ΣΒΙΤΤΕΡΣ, Ελεεινά παιχνίδια
[ 14. 5. 2009 ] |
