|
|
|
Σερ Ουώλτερ Ρώλει |
ΤΙ 'ΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ;
Τί 'ναι η ζωή μας ; μια παράσταση παθών·
Τί 'ναι η χαρά μας ; μια αρμονία διχασμών·
Ήδη απ' της μάνας μας τη μήτρα ηθοποιοί,
Ρούχα προβάρουμε για μια βραχεία σκηνή.
Ο Ουρανός είναι ο βουβός θεατής
Που απαριθμεί τα λάθη μας, αδέκαστος κριτής.
Το μνήμα που απ' το φως το εταστικό μάς κρύβει
Μοιάζει αυλαία ενός δράματος που λήγει.
Κι έτσι ώς το τέλος, παίζοντας, τραβάμε εμπρός –
Ο θάνατός μας είναι μόνο αληθινός.
 WHAT IS OUR LIFE ?
What is our life ? A play of passion;
Our mirth ? The music of division;
Our mothers' wombs the tiring-houses be,
Where we are dressed for this short comedy.
Heaven the judicious sharp spectator is,
That sits and marks still who does act amiss;
Our graves that hide us from the searching sun
Are like drawn curtains when the play is done.
Thus march we playing to our latest rest –
Only we die in earnest, that's no jest.
 Sir Walter Raleigh
1552-1618
[ 5. 10. 2008 ] |
|
|
|
|
