Απείς και του γυρίσανε τη ράχη στο Νησί, του Κομμισσάριου πολύ του κακοφάνη· και στις Βρυξέλλες έβγαλε φετφά μ' ανάθεμα βαρύ και κατηγόριες.
Πως οι Ιρλαντέζοι πράξαν αλαφρόμυαλα, και την εμπιστοσύνη του προδώσαν· πως δόλια εσούρθηκαν χαμαίς και του δαγκάσαν τα χέρια τα ευεργετικά που τους χαϊδεύαν, αντίς να τρέξουνε ευλαβώς να τα φιλήσουν· πως άλλος πιο φριχτά δεν έφταιξε, μα ατός του, που σκέφτηκε ο λωλός έτοιους ανήξερους, για πράμα δα μ' αμέτρητα ποδάρια, να στέρξει καν να τους ρωτήξουν.
'Σύχασε, 'Πίτροπε, στο χέρι σου είναι, κι άλλη φορά δεν τους ματαρωτάς. Ή τους ρωτάς πάλι και πάλι, ώς να αποκάμουνε, κι έτσι σκασμένοι από το ινάτι σου στο τέλος σεβαστικά πια να ψηφίσουν τό που θες.
[ 14. 6. 2008 ]
|