|
|
|
Κρίστιαν Μόργκενστερν |
ΤΟ ΚΑΛΑΙΣΘΗΤΟ ΕΛΑΦΙ
και άλλα ποιήματα  Το καλαίσθητο ελάφι
Ένα ελάφι
απ' την Ανάφη
σκύβει στη σκάφη
νερό να πιεί.
Ξέρετε τάχα
γιατί;
Ένα καλό παπί
μου το 'πε
μυστικά
Πως το πε-
παιδευμένο μας ελάφι
το κάνει λέει μονάχα
της ρίμας ένεκα.
Τα χωνιά
Δύο χωνιά πλανιώνται μες στη νύχτα τη ζεστή
απ' του ακέφαλου κορμιού τους την οπή
στα σκοτεινά του δάσους
σελήνη φέγγει διαυγής
τα βήματά τους
λευκή, ιλαρή
κ.ο.
κ.
Άσ' τα μόρια να οργάζουν...
Άσ' τα μόρια να οργάζουν,
μη ζητάς να τα δαμάσεις !
Άσ' την πρόοδο που σου τάζουν,
κράτα άγιες τις εκστάσεις !
Στοιχειό
Είναι ένα στοιχειό
που τρώει μαντήλια·
στα ταξίδια σου
σ' ακολουθεί,
και με δόλο ξαφνικό
σ' τ' αρπάζει
απ' την τσέπη,
τη βαλίτσα,
το κρεβάτι,
όπως σπόρια
από το χέρι
το πουλί,
αν κι όχι όλα βεβαίως
ούτε και μονομιάς.
Με δεκαοχτώ
μαντήλια ξεκινάς,
ταξιδευτής ωραίος,
μ' έξι ή εφτά
πίσω γυρνάς,
όνειδος της νοικοκυράς.
Δυο ελατόριζες
Δυο ελατόριζες τρανές από παλιά γενιά
τα λένε μεταξύ τους στο δάσος φιλικά.
Όλα όσα μουρμουράνε ψηλά οι δεντροκορφές
σε βάθος τα εξετάζουν κάτω απ' τη γη αυτές.
Μία γριά σκιουρίνα που κάθεται παρέκει
ζεστές μάλλινες κάλτσες και για τις δυο τους πλέκει.
Κάνει «κνικ» η μια εδώ, κάνει «κνακ» η άλλη πέρα.
Κι έτσι με την κουβέντα, περνάει ωραία η μέρα.
Το νυχτερινό τραγούδι του ψαριού
(Το βαθύτερο γερμανικό ποίημα)
[ 19. 5. 2008 ] |
|
|
|
|
