ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ;
Τί είναι η αθωότητα,
τί είναι η ενοχή μας; Όλοι είμαστε
γυμνοί, κανείς σε ασφάλεια. Πόθεν
το σθένος μας λοιπόν: αυτό το ερώτημα
το πάντοτε αναπάντητο, η αμφιβολία η σταθερή
που –με βουβή φωνή και με τ' αυτιά φραγμένα–
μέσα στη δυστυχία, ή και στον θάνατο,
τους άλλους ενθαρρύνει
και παροτρύνει την ψυχή
στην ήττα της να είναι δυνατή;
Το βάραθρο αντικρίζει κι από χαρά σκιρτά
όποιος εισδύει στη θνητότητα,
και μες στη φυλακή του εγείρεται
πάνω από το εγώ του όπως
πάνω απ' την άβυσσο ο ωκεανός, που όλο
παλεύει να ελευθερωθεί αλλ' αδυνατεί,
και τη διάρκεια κατακτά
με την υποταγή.
Όποιος βαθιά αισθάνεται,
έτσι κάνει. Και το πουλί ακόμα
ορθώνεται όταν τραγουδά, χαλύβδινη
στήνει μορφή προς τα ύψη. Τί αν είναι δέσμιο,
με το τραγούδι του σαλπίζει δυνατά
πόσο ασήμαντη είναι η ικανοποίηση,
πόσο αγνή είναι αντίθετα η χαρά.
Η μια είναι θνητότητα,
Η άλλη, αιωνιότης.
|| MARIANNE MOORE, What Are Years ? ||
[ 28. 3. 2008 ]
