|
|
|
Βίλχελμ Λέμανν |
ΓΡΥΛΛΟΣ ΣΤΟ ΤΕΣΣΙΝ
της Μαρίας Ε.
Η γη καλεί σαν χθόνιος γρύλλος. *
Το χώμα σκορπάει σαν τη σάρκα της, οι πέτρες
διαρκούν σαν τα οστά της.
Όταν το νέο καλαμπόκι πάρει να βράζει στον λίβα
Ώς κι η σιωπή μελωδεί.
Οι κορυδαλλοί ορμούν στο γλαυκό σαν καπνισμένο
σιδερένιο δρεπάνι —
«Σήμερα εγώ, αύριο εσύ» γράφει η πλάκα στο μικρό
κοιμητήρι.
Τυραννιέμαι, οι κρόταφοί μου μαδούν, θα πεθάνω —
Θ' απομείνει μεθαύριο κάτι απ' τη φωνή μου;
Ναι, ένας γρύλλος θα την κληρονομήσει
Και σαν στόμα θαμμένο στη γη θα συνεχίσει να υμνεί
τη ζωή.
* Χθόνιος γρύλλος: Gryllotulpa gryllotulpa, ο κοινός κρεμμυδοφάγος.
Έντομο που ζει στη γη και το τραγούδι του μοιάζει με του γρύλλου.
 Βίλχελμ Λέμανν, 1882-1968
(πορτραίτο του Λούντβιχ Μάιντνερ)
Wilhelm LehmannGRILLE IM TESSIN
Die Erde ruft als Maulwurfsgrille.
Die Krume bröckelt als ihr Fleisch, die Steine halten
als ihre Knochen.
Wenn die heißen Lüfte den jungen Mais kochen,
Tönt selbst die Stille.
Die Mauersegler werfen sich ins Blau wie Sicheln
aus rußigem Eisen —
«Heute mir und morgen dir» ist an den kleinen Kirchhof
geschrieben.
Ich quäle mich, die Schläfen fallen ein, ich werde sterben —
Ist übermorgen nichts von meiner Stimme geblieben?
Doch, eine Grille wird sie erben
Und als verborgener Erdenmund das Dasein weiter
preisen.
[ 30. 1. 2008 ] |
|
|
|
|
