|
|
|
Όσκαρ Ουάιλντ |
|
ΑΓΙΟΙ ΔΕΚΑ
Πέθαναν οι θεοί: στη γλαυκομάτα Αθηνά
πια δεν προσφέρουμε στεφάνια της ελιάς,
ούτε ένα μέρος της σοδειάς στην Περσεφόνη.
Τα μεσημέρια τραγουδούν ανέμελα οι βοσκοί
γιατί ο Πάνας πέθανε και τα παιχνίδια του
στα μυστικά τα ξέφωτα και τις κρυφές μονιές
πια πήραν τέλος. Έπαψε ο Ύλας να γυρεύει τις πηγές·
ο μέγας Παν είναι νεκρός, και της Μαρίας άρχει ο γιος.
Κι όμως – σ’ αυτό το γητεμένο από τη θάλασσα νησί,
μασώντας τα πικρά φρούτα της μνήμης,
κάποιος θεός ίσως κείτεται κρυμμένος στ’ ασφοδίλια.
Αχ, έρωτα! τέτοιος αν βρίσκεται κανείς, απ’ την οργή του
ας τρέξουμε γρήγορα να ξεφύγουμε! Μα όχι, δες,
οι φυλλωσιές θροούν: ας μείνουμε λιγάκι ακόμη.
|| Κέρκυρα, 1881 ||
Edward Lear, Corfu from Santa Decca
Oscar Wilde
SANTA DECCA
The Gods are dead: no longer do we bring
To grey-eyed Pallas crowns of olive-leaves!
Demeter's child no more hath tithe of sheaves,
And in the noon the careless shepherds sing,
For Pan is dead, and all the wantoning
By secret glade and devious haunt is o'er:
Young Hylas seeks the water-springs no more;
Great Pan is dead, and Mary's Son is King.
And yet – perchance in this sea-trancèd isle,
Chewing the bitter fruit of memory,
Some God lies hidden in the asphodel.
Ah Love! if such there be then it were well
For us to fly his anger: nay, but see
The leaves are stirring: let us watch a-while.
[ 18. 11. 2006 ]
|
|
|
|
|
